واژگان غریب

گفت: "خودتان را درگیر بازی های روانی نکنید. در بازی های روانی یا خودتان وارد بازی می شوید یا فرد شما را وارد بازی می کند. اگر چه ناخودآگاهانه است اما تاثیر منفی فراوانی بر فرد می گذارد."

همین یک جمله کافی بود تا ناخودآگاه یاد تجربه کاری خودم بیفتم. انگار پتکی بود که بر سرم فرو آمده بود. تکرار تصویر بازی روانی که در اداره برایم اتفاق افتاده بود به صورت فیلمی زنده از جلوی چشمانم رد می شد.

آرام آرام مرورش کردم. یادم آمده که در بسیاری مواقع خودم منتظر بودم تا با یک جمله یک واکنش و حتا یک اشاره نه تنها طرف مقابلم (آقای ف) بلکه خودم را نیز وارد این گود کنم.  کم محلی هایم، تکه های کلامی ام همگی نشانه های بازی های روانی بود که خودم آغازگرش بود. گاهی اوقات که فکر می کردم بهتر است کمی کوتاه بیایم و تکرار نکنم، احساس می کردم که غرورم خدشه دار می شود. زخم ورش می دارد و تا مدت ها غم غرور شکسته ام را باید می خوردم

اما حالا سر یک کلاس در غرب تهران تنها با یک واژه- بازی های روانی- تمام میراث غرورم، که بخشی از آن، جز عصبانیت و خشم فروخورده برایم نداشت، دود شد و به هوا رفت. و من آرام و بی صدا به نقش بررسی از مرجع واژگان طبق کپی رایت غریب در زندگی ام نگاه می کنم.